Uçurum Konağı – İsmail Doruk

23 Ağu Uçurum Konağı – İsmail Doruk

İnsanın iç dünyasını gösteren şiirler. Yaşanmışlıkların kalıntılarını okumak gibi. Uçurum Konağı ile İsmail Doruk bizlere güzel bir yaşanmışlıkların sonucu hikayesi anlatıyor.

Uçurum Konağı, İsmail Doruk’un ilk kitabı. Güzel bir şiir kitabı. Sadece güzel bir şiir kitabı değil, aynı zamanda bizlere yaşanmışlıkları anlatan bir şiir kitabı. Tabi burada şiirleri yazan şairin dünyasına girmek gerekiyor. Aksi takdirde kitaptan ve şiirden ne demek istediğini anlayamayız. Zaten şiiri anlamak, şairin ne demek istediğini anlamak, çoğu zaman tüm okunnalar arasında en zoru olmuştur. Benzer yaşanmışlıklara dokunursa eğer anlatılanlar, işte o zaman daha bir içine alır sizi.

Benzer durumlarda bulunmuş, benzer olayları yaşamışsanız eğer, anca o zaman olabilir. Belki tabi. O da net ve kesin bir hüküm içermez. Ama her halükarda az biraz yaşanmışlık şart gibi görünüyor.

Şiirlerinde hayatın içinde olan insanlara değinmeler var. Kenarda duran, daha az içeriye dahil olan insanların, içeride ki insanlara bakış açısı gibi düşünebiliriz. Daha doğrusu içeride bulunan insanların neler yaptıklarını, kendi gözüyle anlatma gibi. Tabi bu tüm şiirlerde değil belli şiirlerde daha fazla göze çarpıyor.

Bazen de geçip gidenin ardından yazılanlar gibi geliyor okuduklarımız. İşte o zaman belki de diyoruz bizim yaşadıklarımız bize bu yönlendirmeyi sunuyor. Bize de bu iyi geliyor ve bunu bu şekli ile kabul ediyoruz.

İyi okumalar.

Kitap adı: Uçurum Konağı
Yazar: İsmail Doruk
Yayınevi: Varlık Yayınları
Sayfa: 72
Baskı: 2005
Tür: Şiir

Uçurum Konağı – İsmail Doruk

Arka kapak;
Kuş Faslı;
Sonu mu yaşıyoruz
Korkutuyor yüzündeki eşsiz ciddiyet
Sevda ölçeğinin kırık kadranı sanki dilin
Dön diyor gözündeki kıvılcım
Ellerimi tutuyor görünmez bir giz
Omzunda iki kuş ihanet faslında
Kirpiklerini tutmak istiyor dudaklarım
Kan damlıyor ağzımdan
Dudakların dökülüyor önüme kuru yaprak gibi

Kuş Faslı;
Sonu mu yaşıyoruz
Korkutuyor yüzündeki eşsiz ciddiyet
Sevda ölçeğinin kırık kadranı sanki dilin
Dön diyor gözündeki kıvılcım
Ellerimi tutuyor görünmez bir giz
Omzunda iki kuş ihanet faslında
Kirpiklerini tutmak istiyor dudaklarım
Kan damlıyor ağzımdan
Dudakların dökülüyor önüme kuru yaprak gibi