Çıplak Sokak – Jose Mauro De Vasconcelos

06 Mar Çıplak Sokak – Jose Mauro De Vasconcelos

Çıplak Sokak, hayatımda okuduğum en içten, en sade, en her türlü zorlamadan uzak ve “bizden” diyebileceğim bir kitap. Şiirsel bir dil ile doğallık arasında öyle bir çizgi çizilmiş ki, yazarın sanatsal bir kaygıyla değil okuyucunun kalbine dokunmak için bu romanı yazdığının farkına varabiliyorsunuz.

Antao ve Ananias uzun zaman önce birbirlerine söz verirler. Artık Antao, Ricardo değildir; Ananias da Robert değildir. Yaşları oldukça genç olmasına rağmen seksenlik ve doksanlık iki ihtiyar gibi yaşayacaklardır. Zengin ama yüzeysel eski hayatlarından, sadece yaşamak ve yaşatmak amacıyla seçtikleri yeni hayata taşıyacakları tek şey kardeş olmalarıdır.

Böylelikle zengin bir hayat sürebilecekken ailelerini terk edip yoksulluk içinde bir hayata başlar Antao ve Ananias. Kent olmaktan çok uzak bir köy yolunda, yani asfaltlanmamış bir çıplak sokakta insanları mutlu etmek için kendi hayatlarından vazgeçerler. Üstelik bunun karşılığında hiçbir şey kabul etmezler. Bu süreçte kendilerinin de nasıl olduğuna anlam veremedikleri büyüklü küçüklü mucizelere aracı olurlar. İnsanlara ders verir, okuma yazma öğretir, hatta onları hastalıklarından kurtarıp ölümlerden döndürürler.

Ve böylelikle bir savaşa neden olurlar.
Bir yanda onları bağrına basan çıplak sokak ki bu sokaktakiler onlara şöyle der: ermişler.
Diğer yandaysa kilise eşrafı ki bu insanlar onlara şöyle der: deliler.

Bayan Barbara’nın kitapta düşündüğü gibi:
“Ya bu adam iyilik yapmaktan vazgeçer ya da bum! bum! küçük savaş artarak devam eder.”

Yazar ise hangi konumda, bu savaşta hangi tarafta olduğunu pek belli etmez okuyucuya. Okuyucunun kendi seçimini kendi tercihini kendisinin yapmasına izin verir ve kitabın sonunu da bu şekilde bitirir.
Tarafımı ben de söylemeyeceğim ama şunu söylebilirim ki bittiğinde burnumun direğinde bir sızı hissettim ve daha önce bir kitabı okurken hiç yaşamamıştım bunu.

O kadar tatlı o kadar sıcak o kadar sevecen bir dille yazılmış bir kitap ki daha okurken özlemeye başlıyorsunuz Çıplak Sokak’ı. Küçük bir ümit olsa da içinizde bir yer bu dünyada karşılık beklemeden iyilik yapabilecek, yüreği temiz insanların hala yaşıyor olabileceğine inanmaya başlıyor. Antao ve Ananias’ın anneleri Mabel gibi bir gün yüzeysel hayattan sıyrılıp o insanlarla tanışma ihtimalinin güzelliğine sarılma ihtiyacı duyuyorsunuz. Hatta içine düştüğünüz durum öylesine gerçek olamayacak kadar güzel ki Haydee M. Jofre Barroso’nun kitabın başında yer alan yazısına hak vermeden edemiyorsunuz:
“bu kitap farklı durumlarda farklı olayları ve kişileri işliyor olsa da, ‘Şeker Portakalı’ ile aynı büyülü çizgiyi paylaşıyor.”

Okuyup bu savaşın içindeki tarafınızı seçmekse size kalıyor artık.
Hiçbir karşılık beklemeksizin, kendi rahat yaşamlarını terk edip insanlara iyilik yapmak için çırpınan ve çevrelerindeki insanlar tarafından da tanrısal bir makam atfedilen insanlar gerçekten ermişler midir? Ve kendileri öyle olduklarını düşündüklerinde günah mı işlerler? Peki bu işte Tanrı nerededir?Kilisenin etrafında toplanan insanlar nerededir?
Antao ve Ananias kimilerinin dediği gibi deli midir? Uzaktan görenlerin düşündüğü gibi büyücü müdür? Yoksa çıplak sokağın dediği gibi yalnızca ermişler midir?

Ambulans, tımarhaneye mi gitmektedir yoksa cennete mi?

Vasconcelos, bu kitabında Tanrı’yı hiçbir disipline bağlı kalmaksızın özgürce ararken, bir yandan da insanların yerleşik inançlarını sorguluyor ve en güzeli de bunu tek başına yapmak yerine sizi de dahil ediyor.
Gözüm kapalı tavsiye edebileceğim bu romanı, umarım siz de okur ve seversiniz, iyi okumalar dilerim.

Kitap adı: Çıplak Sokak
Orijinal adı: Rua Descalca
Yazar: Jose Mauro De Vasconcelos
Çeviri: İnci Kut
Yayınevi: Can Yayınları
Sayfa: 190
Baskı: 1999
Tür: Roman

#Çıplak Sokak – Jose Mauro De Vasconcelos #Çıplak Sokak #Jose Mauro De Vasconcelos