Yüreğinin Götürdüğü Yere Git – Susanna Tamaro

09 Kas Yüreğinin Götürdüğü Yere Git – Susanna Tamaro

Babamın kütüphanesine bir bakayım derken rastladım bu kitaba. Ben daha küçükken, orta okul yıllarımdı sanırım, bu kitap fenomen olmuştu hatırlarım. Madem fenomen olmuş, bir de şimdiki görgüm, zihnim, algımla okuyayım dedim.

Her bir satırın, her bir cümlenin sizi düşündüren, hüzünlendiren bir anlamı var kitapta. Kitabın kurgusundan bahseder isek, son zamanlarını evinde geçiren yaşlı bir kadının, bir veya daha fazla bir zamandır görüşmediği torununa yazdığı, hayat üzerine, yaşadıklarına dair, sebep ve sonuç ilişkilerini anlattığı ve hiç gönderilmemiş mektuplardan oluşuyor.

Her bir mektubun kendine has konusu var ve her mektup, bitişinde sizi de düşündürüyor, sorgulatıyor ve hatta gözlerinizi doldurabiliyor.

Mektuplardan notlar;

“Ama güçlü olabilmek için insanın kendini sevmesi gerekir; kendini sevebilmek içinde insan, kendini derinlemesine tanımalı, kendi hakkında her şeyi, en gizli, kabullenmesi en zor şeyleri bilmelidir.”

“Kimbilir neden en basit gerçeklikler, anlaması en zor olandır.”

“Anlayışın sessizliğe gereksinmesi vardır. Gençken bunu bilmezdim, şimdi cam akvaryumunda dönen bir balık gibi bu boş ve sessiz evin içinde dolaşırken bunu biliyorum.”

görüşmek üzere…

Kitap adı: Yüreğinin Götürdüğü Yere Git
Orijinal adı: Va’ dove ti Porta il Cuore
Yazar: Susanna Tamaro
Çeviri: Eren Cendey
Yayınevi: Can Yayınları
Sayfa: 158
Baskı: 1997
Tür: Roman

Arka kapak;
Yüreğinin Götürdüğü Yere Git, seksen yaşında bir büyükannenin uzaklardaki torununa yazdığı mektuplardan oluşur. Alabildiğine yalın, gündelik konuşma diliyle yazılmış bu sevgi dolu mektuplar, hem bir iç döküş, hem de bir bilgenin vasiyeti niteliğinde. Yaşlı büyükanne, bu mektuplarda, kendisinin ve kızının dokunakl? yaşamlarının gizli kalmış yönlerini açığa vururken kendi kendisiyle bir iç hesaplaşmayı da birlikte yürütüyor. Değişen gelenekler, altüst olmuş değerler karşısında hissettiklerini, torununa sevgiyle aktarmaya çalışan bu yaşlı kadın, gençliğinde yapmayı göze alamadığı şeyleri yapmasını torununa öğütlerken şöyle diyor: “Yapmaya değecek tek yolculuk, içimize yaptığımız yolculuktur; o özgün çağrıya kulak vermeli, yüreğimizin götürdüğü yere gitmeliyiz.”
Susanna Tamaro’nun bu en ünlü kitabı, yayımlandığı günden bu yana yeni okurlarla buluşmayı sürdürüyor.