Konstantiniyye Oteli – Zülfü Livaneli

15 Tem Konstantiniyye Oteli – Zülfü Livaneli

Konstantiniyye Oteli: bir İstanbul portresi!

Bir otel açılışında toplanan İstanbul’un önde gelen simalarının masalarında dolaşarak başlıyor roman.
Oradan garsonların, güvenlikçilerin, kat görevlilerinin hayatlarına dokunuyor.
Onlardan yola çıkarak sokaklarda, mahallelerde dolaşıyor…
Yeri geliyor sıradan bir taksiciyi romanın baş kahramanı oluyor, yeri geliyor İstanbul’un geçmişinde yaşamış tarihi kişilikler sahneye çıkıyor…
Köyden kente göç etmiş ve İstanbul’da yeni bir hayat, yeni bir kültür oluşturmuş ‘öteki Türkiye’ye’; hep üçüncü sayfa haberlerinde okuyup artık milletçe kanıksayıp yadırgamadığımız kadın cinayetlerine; ailesini geçindirmek için hırsızlık yapmak zorunda kalan sokak çocuklarına; zenginine-yoksuluna; zenginlik yolunda yoldan çıkana, bir şekilde yolunu bulana, çok kültürlülükten, ‘alt kültür’e geçerken, zevksizleşen, bayağılaşan, sıradanlaşan insan ırkına, çok bilene, az bilene, hiç bilmeyene, bildiğini sanana, bildiğiyle yetinip mutlu olana da dem vuruyor!

Bize bizi anlatan bu bir çeşit toplumsal eleştiri romanının asıl baş kahramanı ise İstanbul!

Romanda bir çok kahraman var ama Zehra ile Emre karakterleri biraz daha ön planda.
Zehra karakteri, işinde başarılı, hırslı, yaşı 30’u geçkin, çalışkan, güzel ve bakımlı, günümüz İstanbul kadınını temsil ediyor. Çok şey anlatmak isteyen bu romanda kendisini derinlemesine tanıyamasak da, okudukça anlıyoruz ki Zehra, gerçekçi ve sağlam dış kabuğunun altında gizlenen duyarlı tavrı ile aslında paralel bir hayat yaşıyor.

Emre ise edebiyat tutkusu, aşırı duyarlı ve hassas kişiliği, toplumsal gelişimi sanatı baz alarak eleştiren, sorgulayan ve kendini bir şekilde bu topluma ait hissetmeyen romantik tavrıyla Zehra’ya taban tabana zıt bir portre çizse de; bu iki insan, toplumsal duyarlılıklarının onları buluşturduğu Gezi Parkı Direnişi’nde tesadüfen bir araya gelip tutkulu bir aşk yaşamaya başlıyorlar.

Bu iki modern çağın duyarlı kişiliğinin aşkları fonda çalan bir müzik gibi ara ara kulağımıza çalınırken, biz, kapı aralıklarından, pencerelerden, yer altından, gök kubbeden gelen her türlü sesi de duyuyor, İstanbul’u dinliyoruz ilmek ilmek dokunmuş roman boyunca…

Herşey var bu romanda; İstanbul’un tarihi boyunca yaşanmış trajediler, ölümler, hastalıklar, savaşlar, barışlar, sefaletler de; zenginleşen, büyüyen, gelişen ve kimine göre mutlu kimine göre ise son derece sakil insan hayatları da…

Son Söz
Sorgusuz sualsiz, gözü kapalı aldığım bir Zülfü Livaneli kitabıydı bu da.
Açıkçası diğer kitaplarındaki tat kalmadı damağımda.
Okurken çok hak verdim, çok etkilendim bir çok hikayeden..
Bir İstanbul portresi çizip herşeyi içine katmaya çalışırken, hepsini bir romanda bütün halde sunmanın imkansızlığında kayboldum ben de zaman zaman…
Ama başka türlü anlatılabilir miydi derseniz, burada Zülfü Livaneli’nin romancılıktaki ustalığına şapka çıkararak başka türlüsünün mümkün olmadığını da kabullenmek gerekir diye düşünüyorum.

Diğer romanlarındaki tadın kalmama sebebine gelince..
O romanlardaki kurgu, bütünlük, akıcılık ve ana hikayenin kuvveti bu kitapta yok ne yazık ki.
Kitabın neredeyse ortalarına kadar tek tek anlatılan bu hikayelerin bir yerde bağlanmasını ve bir olay örgüsü ile şaşırtıcı bir noktaya varmasını bekliyorsunuz.. Sonra bir bakıyorsunuz ki kitabın amacı zaten o değil! Bu nedenle bu kitabı böyle bir beklentiyle okursanız hayal kırıklığı kaçınılmaz.
Ben de romana adaptasyonda yaşadığım bu hezimeti üzerimden atlatıp romanın tadını çıkarmaya bıraktım kendimi sonunda.

Ve tüm bunların sonunda damağımda kalan o acı-ekşi tat, anlatıcının da ara ara yinelediği gibi, zaman ne kadar değişirse değişsin, insanlık ne kadar yeni keşiflerle ilerlerse ilerlesin, tek bir şehrin tarihine bile bakarak anlaşılan, bu sonrasız döngü içinde herşeyin tekrarlandığı gerçeği oldu…

Keyifli okumalar…

Kitap adı: Konstantiniyye Oteli
Yazar: Zülfü Livaneli
Yayınevi: Doğan Kitap
Sayfa: 480
Baskı: 2015
Tür: Roman

#Konstantiniyye Oteli – Zülfü Livaneli #Konstantiniyye Oteli #Zülfü Livaneli